Przepis na pierś z indyka z szynkowara krok po kroku. Mięso oczyść, wymieszaj z solą i przyprawami. Przechowuj w lodówce najlepiej przez całą noc. Mięso umieść w szynkowarze. Szynkowar wstaw do dużego garnka z ciepłą wodą i gotuj przez 2 h.Drób to ptactwo domowe hodowane ze względu na mięso, pierze i jaja. Główny Urząd Statystyczny podaje, że zaliczamy do tej grupy drób kurzy (brojlery, kury, koguty, kury nioski), indyki, gęsi, kaczki, perliczki, przepiórki, strusie, pawie, łabędzie i gołębie. W dzisiejszym artykule skupimy się na mięsie z kurczaka, indyka i kaczki. Poznacie jego wartości odżywcze i dowiecie się, który drób wybrać. Omówimy wady i zalety oraz z czym komponują się wymienione rodzaje drobiu. Zapraszam! Spis treści Jaki drób Polacy jedzą najchętniej?Charakterystyka mięsaKurczakIndykKaczkaPorównanie wartości odżywczychKalorycznośćJak przyrządzać drób?Tradycyjne potrawyPodsumowanie Jaki drób Polacy jedzą najchętniej? Spożycie i produkcja drobiu w Polsce (dane pochodzą ze Strategii promocji dla branży mięsa drobiowego na rok 2022) Według danych Głównego Urzędu Statystycznego w 2020 roku produkcja drobiu w Polsce wyniosła 3 187 tys. ton. W 2019 roku osiągnęła 3 079 tys. ton. Nastąpił więc wzrost o 3,5% w porównaniu z poprzednim rokiem. Polska od 2014 roku jest liderem w produkcji drobiarskiej wśród krajów Unii Europejskiej. Mięso kurcząt stanowiło 82,6% całej polskiej produkcji. Mięso z indyków osiągnęło 15%, a kaczek i gęsi 2,4%. Instytut Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej (IERiGŻ) szacuje, że w 2020 roku spożycie drobiu w Polsce wyniosło 31,0 kg na osobę. Było też o 1,0 kg wyższe niż w roku 2019. IERiGŻ przewiduje spadek w produkcji i spożyciu mięsa drobiowego w Polsce w roku 2021. Drób stanowi ponad 1/3 całkowitego spożycia mięsa i przetworów mięsnych. Jego spożycie w Polsce znacznie przekracza średnie spożycie w Unii Europejskiej. W roku 2019 przeciętny Polak zjadł o ponad 4 kg drobiu więcej, niż wynosi średnia spożycia na osobę w UE. Charakterystyka mięsa drobiowego Na początku wytłumaczmy kilka pojęć. Brojler to młoda kura, kaczka lub indyk intensywnie tuczone i przeznaczone na ubój. W krótkim czasie osiągają duży przyrost masy, dzięki czemu ich produkcja jest tania. Natomiast kapłon to wykastrowany i specjalnie utuczony młody kogut. Udział mięsa drobiowego w diecie ludzi na całym świecie rośnie. Jest to mięso w pewien sposób wyjątkowe, ponieważ w przeciwieństwie do wołowiny i wieprzowiny nie podlega religijnym ograniczeniom [2]. Postrzegane jest jako zdrowsze, niż mięso świni czy krowy. Dodatkowo produkty drobiowe mają niski koszt produkcji, są łatwe i szybkie w przygotowaniu. Stosunkowo niska cena, tradycja spożywania oraz walory smakowe sprawiają, że wielu z nas je drób codziennie. Pojęcie „mięso drobiowe” często jest zamiennie stosowane z pojęciem „białego mięsa”. Należy jednak zwrócić uwagę, że mięso białe to mięso z piersi ptaków grzebiących (np. kurczaki, indyki) [2]. Natomiast mięso czerwone znajdziemy w mięśniach nóg wszystkich gatunków oraz w piersiach ptactwa wodnego (np. kaczki, gęsi) [2]. Kurczak Zapewne ze wszystkich omawianych przeze mnie rodzajów drobiu kurczak pojawia się na waszych stołach najczęściej. Mięso kurczaka jest zazwyczaj kruche i delikatne, ponieważ brojlery są zabijane w młodym wieku. Konsumenci lubią też mięso kapłonów, oceniają je wyżej niż piersi brojlerów czy kurcząt z wolnego wybiegu [2]. Dziś mięso kapłona jest jednym z najdroższych mięs [2]. W 2015 roku agencja badawcza TNS przeprowadziła badanie zwyczajów i postaw konsumenckich. Wykazało ono, że do podstawowych zalet mięsa kurcząt według badanych należy delikatność, smak, zawartość tłuszczu, łatwość przygotowania i przystępna cena [1]. Niestety konsumenci obawiają się o zawartość antybiotyków, hormonów czy GMO w mięsie [1]. Indyk Mięso z indyka postrzegane jest jako bogate źródło białka. Polecane jest przez wielu dietetyków ze względu na niską zawartość tłuszczu. Niestety ma małą wartość sensoryczną. Jest dość twarde i suche, co może być spowodowane długim okresem tuczenia osobników. Mięso z indyka może świetnie zastąpić kurczaka w większości potraw. Indycze mięso polecane jest dzieciom i osobom starszym, ponieważ jest lekkostrawne i rzadko powoduje alergie. Kaczka Kaczki hodowane są na całym świecie, jednak największą popularnością cieszą się w Azji. Najbardziej znaną rasą w Polsce jest kaczka pekin. Mięso kaczki pewnie większości z was nie kojarzy się ze zwykłym obiadem. Spożywamy ją raczej sporadycznie, najczęściej pojawia się na uroczystych obiadach i w okresie świątecznym. Może się nam to kojarzyć z wysokimi walorami smakowymi kaczki. Niestety mięso to, głównie z powodu ciemnego koloru, nie jest wysoko oceniane. Duże znaczenie dla smaku kaczki i innego ptactwa wodnego ma przyrządzanie go ze skórą i tłuszczem podskórnym. Piersi pozbawione tych elementów będą miały niską zawartość tłuszczu, będą suche i twarde. Jaki drób jest zatem najsmaczniejszy? Analizę sensoryczną produktu często wykonuje się za pomocą zmysłów, czyli metodą organoleptyczną. Każdy z nas dokonuje takiej oceny już w sklepie. Wybieramy produkt, kierując się wzrokiem, zapachem czy dotykiem. W jednym z badań, które za chwilę przedstawię, stwierdzono, że prawdziwa ocena aromatu, smaku, kruchości i soczystości jest możliwa tylko przez niewidomych. Osobom tym wzrok nie zakłóca innych zmysłów. Przeprowadzono badanie sensoryczne gotowanego mięsa z piersi i nóg różnych gatunków drobiu. Walory mięsa oceniały osoby widzące i niewidome. Badanie wykazało, że inne zmysły rekompensują brak wzroku. Dodatkowo wyostrzone zmysły umożliwiają dokładniejszą ocenę sensoryczną pod kątem zapachu, kruchości i soczystości. Wysnuto stwierdzenie, że najbardziej pożądanym mięsem drobiowym są piersi brojlerów i kapłonów, a następnie perliczek. Niższe oceny otrzymało mięso ptactwa wodnego, czyli gęsi i kaczki. Najniższe noty przyznano gotowanemu mięsu strusia [2]. Wyniki badania potwierdziły niską jakość sensoryczną mięsa indyczego. Wartości odżywcze drobiu – porównanie Tabela porównawcza wartości odżywczych na 100 g części jadalnych (na podstawie Wartość odżywcza wybranych produktów spożywczych i typowych potraw) Dróbwartość energetyczna (kcal)białko ogółem (g)tłuszcz (g)nasyconejedno- i wielonienasyconecholesterol (mg)węglowodany (g)Kurczak, tuszka15818,69,32,625,87750Indyk, tuszka129176,82,223,81740Kaczka, tuszka31113,528,67,3919,22760 Mięso drobiowe jest cennym źródłem pełnowartościowego białka zwierzęcego oraz wszystkich aminokwasów egzo- i endogennych [4]. Zawartość białka w mięsie drobiu waha się w granicach od 18 do 25% [4]. Jak widać w powyższej tabeli, najwięcej białka znajdziemy w kurczaku, choć indyk również jest jego dobrym źródłem. Nic dziwnego, że często mówi się, że atrybutem osób z siłowni będących „na masie”, jest kurczak z ryżem. Na zawartość białka ma dodatkowo wpływ gatunek, wiek osobnika, system chowu i żywienie oraz część tuszki. W mięśniach piersiowych jest od 0,5 do 4,9% więcej białka niż w mięśniach udowych [4]. Kurczaki wolno rosnące mają więcej białka oraz mniej wody i tłuszczu niż te tuczone intensywnie. Drób grzebiący odkłada mniej tłuszczu niż ptactwo wodne. W porównaniu z tłuszczem ssaków, tłuszcz ptactwa drobiowego ma dobry profil kwasów tłuszczowych. Charakteryzuje się korzystną relacją wielonienasyconych kwasów tłuszczowych do nasyconych [4]. Dużo więcej kwasów tłuszczowych niż kurczak czy indyk ma kaczka. Wartość cholesterolu jest porównywalna dla wszystkich pokazanych mięs. Zawartość witamin w mięsie drobiowym jest niewielka. Kaloryczność Jak widać w tabeli, przewaga mięsa kaczki w tej kwestii jest znacząca. Tuszki kurczaka i indyka mają dość mało kalorii w 100 g. Mięso drobiowe z ud i podudzi charakteryzuje się zwiększoną o 15-20% wartością energetyczną [4]. tycoon751 / 123RF Jak przyrządzać drób? Pewnie każdy, kto je mięso, umie przygotować choć jedno danie z kurczaka. Jest to mięso bardzo uniwersalne. Robimy z niego kotlety, buliony, dodajemy do sałatek, smażymy, pieczemy, grillujemy, dusimy. Łączymy z ryżem, makaronem i ziemniakami. Podajemy na zimno i gorąco. Jemy piersi, udka, skrzydełka i podroby — wątróbkę, żołądki czy serduszka. Pomimo że sam kurczak ma dość niewiele kalorii, należy uważać na panierki i sosy. Mogą być one zdradliwe i znacznie podnieść kaloryczność potrawy. Do kurczaka pasuje większość warzyw. Kaczka jest najczęściej pieczona w całości, nadziewana lub nie. Dzień przed pieczeniem warto ją zamarynować. W związku z dużą zawartością tłuszczu mięsa kaczki nie trzeba podlewać olejem czy dodawać innego tłuszczu do pieczenia. Warto natomiast wlać odrobinę wody do naczynia. Temperatura powinna być względnie niska, ok. 180 Kaczkę ważącą 2,5 kg powinno się piec przez około półtorej godziny. W trakcie pieczenia nie powinno się otwierać piekarnika ani nakłuwać mięsa, bo może je to wysuszyć. Dobrze znana jest kaczka pieczona z jabłkami. Natomiast piersi z kaczki najlepiej smakują krótko smażone. Na polskich stołach kaczka pojawia się też w formie rosołu, pasztetu czy tradycyjnej czerniny. Do jej mięsa pasuje wino oraz sosy owocowe. Z indyczego mięsa można przygotować bardzo różnorodne potrawy. Przyrządzając je, należy uważać, aby go nie przesuszyć. Indyka można podawać smażonego lub pieczonego. Mięso z piersi nie nadaje się do potraw, w których obróbka termiczna trwa długo. Niepolecane jest gotowanie zup czy duszenie. Mięso robi się wtedy suche i pozbawione smaku. Chcąc uzyskać soczyste mięso, warto pamiętać, że mięso z nóg jest bardziej soczyste niż z piersi. Poddawanie mięsa za długiej obróbce cieplnej może je wysuszyć. Sous-vide Dużo mówi się o zaletach gotowania czy pieczenia drobiu w plastikowym woreczku. Metoda sous-vide (z francuskiego „w próżni”). Polega na gotowaniu potrawy w torebce próżniowej i poddaniu kąpieli wodnej. Gotowanie sous-vide jest lepsze niż tradycyjne, bo pozwala poprawić właściwości organoleptyczne mięsa, szczególnie tego twardszego [3]. Istotne jest dobranie odpowiedniego czasu i temperatury gotowania. Przyrządzanie piersi kurczaka metodą sous-vide pozwala ograniczyć utratę wody i poprawić smak oraz konsystencję mięsa. Optymalne parametry to przez 2-3 godziny [3]. Od czego zależy smak drobiu? Przyjmuje się, że o smaku mięsa drobiowego w największym stopniu decydują białka, nukleotydy, kwas glutaminowy oraz aminokwasy siarkowe, seryna, lizyna, izoleucyna [4]. Duże znaczenie odgrywa też sposób hodowania i żywienie osobników. Mięso starszych ptaków ma intensywniejszy, bardziej typowy dla określonego gatunku smak i zapach. W przypadku mięsa młodego drobiu, szczególnie kurcząt brojlerów, są one słabiej odczuwalne. Smak ulega zmianom wraz ze wzrostem temperatury. Dodatkowo mięso drobiowe jest dość podatne na przyprawy. Jakie zioła dobrać do drobiu? Wiele osób przyrządza kurczaka z przyprawą curry. Dobrze sprawdzą się też zioła — bazylia, czosnek, estragon, koperek, liść laurowy, oregano, pieprz, rozmaryn czy ziele angielskie. Można ich użyć do marynowania mięsa lub dodać do pieczenia. Do drobiu pasuje również wiele sosów, które podkręcą smak i inne walory mięsa. Tradycyjne potrawy z drobiu Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi opublikowało listę produktów tradycyjnych, na której nie zabrakło dań z kurczaka, indyka i kaczki [5]. Przed Wami kilka z nich. Czernina Zapewne każdy zna to danie z „Pana Tadeusza”. Potrawa ta została zaserwowana Jackowi Soplicy przez Horeszków. W dawnej Polsce podanie czarnej polewki, mężczyźnie starającemu się o rękę dziewczyny, oznaczało odmowę. Czernina (zwana też czarniną czy czarną zalewajką) to ciemnobrunatna zupa z suszonymi owocami, gotowanymi warzywami i kawałkami mięsa. W smaku jest słodko-kwaśna. Wywar przyrządza się z kości i podróbek kaczki lub gęsi. Dodaje się do tego świeżą krew utrwaloną octem. Całość podprawia się zawiesiną z mąki. Dla smaku dodaje się suszone śliwki i jabłka oraz przyprawia się cynamonem, goździkami i pieprzem. Czerninę podawać można z łazankami lub kluseczkami. Została wpisana na listę w 2008 roku jako danie z województwa wielkopolskiego. Owijunki Owijunki to kacze lub gęsie podroby – żołądek, serce i czasami wątróbka. Kroi się je na pół i nadziewa na kaczą lub gęsią łapkę, a następnie owija jelitem. Całość się gotuje. Najczęściej podaje się je z ziemniakami i surówką. Zostały wpisane na listę produktów tradycyjnych w 2015 roku jako danie z Kujaw. Kiełbasa myśliwska z indyka Na listę ministerstwa trafiła w 2018 roku. Kiełbasa ta pochodzi z województwa lubuskiego, a konkretnie z gminy Sławy. Rozdrobione mięso indyka przyprawia się głównie czosnkiem i jałowcem. Następnie nadziewa się masę w osłonki, a potem wędzi i piecze w gorącym dymie. Peerelka Peerelka, czyli wolańska kura nadziewana, to danie z województwa małopolskiego. Została wpisana na listę w 2014 roku. Danie to wywodzi się z PRL-u. Aby przygotować peerelkę potrzebujemy: kurę, mielone mięso wieprzowe, filet z kurczaka, płatki kukurydziane, jaja, natkę pietruszki, oliwę oraz przyprawy. Marynowana kura jest nadziewana farszem z mielonej wieprzowiny, który przekłada się pasami filetu z kurczaka. Następnie piecze się ją w piekarniku. Całość dekoruje się masą z białego sera uformowaną w kształt głowy z szyją i kupra. Detale wykonuje się z warzyw (marchwi, czerwonej papryki) i liści (np. gałązki kopru czy bukszpanu). Peerelka odgrywała rolę wędliny na zimno i dania obiadowego. Podsumowanie To od nas zależy, jakie mięso drobiowe wybierzemy. Pomiędzy kurczakiem, indykiem czy kaczką jest kilka różnic. Najważniejsze są nasze odczucia smakowe oraz rodzaj potrawy, do której chcemy użyć danego mięsa. Bibliografia: Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa (2021). Strategia promocji dla branży mięsa drobiowego na rok 2022Damaziak, K., Stelmasiak, A., Riedel, J., Zdanowska-Sąsiadek, Ż., Bucław, M., Gozdowski, D., & Michalczuk, M. (2019). Sensory evaluation of poultry meat: A comparative survey of results from normal sighted and blind people. PloS one, 14(1), C. H., Lee, B., Oh, E., Kim, Y. S., & Choi, Y. M. (2020). Combined effects of sous-vide cooking conditions on meat and sensory quality characteristics of chicken breast meat. Poultry science, 99(6), 3286– A., Ormian, M., & Sokołowicz, Z. (2018). Cechy kształtujące jakość mięsa drobiowego. Postępy Techniki Przetwórstwa Spożywczego, 2, 90– 2 ząbki czosnku. olej. Wykonanie: Na początku robimy marynatę, w moździerzu ugniatamy 2 obrane ząbki czosnku, kilka ziarenek pieprzu, następnie dodajemy przyprawę do żeberek, mieszamy. Polędwiczki z indyka smarujemy marynatą i na 2 godziny chowamy do lodówki. Po tym czasie wkładamy do nagrzanego piekarnika na 30 minut do temperatury Obowiązkowo pojawia się na stołach w czasie amerykańskiego Święta Dziękczynienia. Indyk pieczony w całości zrobi wrażenie także na polskich talerzach. Warto umieścić go w jadłospisie, ponieważ sposobów na przygotowanie mięsa jest całe mnóstwo. Kotlety, roladki, gulasze – to dopiero początek. Co ciekawe, niemalże każda część indyka różni się smakiem, strukturą i kolorem, więc apetyczny ptak pozostawia kucharzom dużą dowolność. Jak przygotować indyka, by zachwycał wyglądem i soczystością? Poznajcie nasze patenty! Dla kogo? Drobiowe mięso jest lubiane ze względu na dostępność, uniwersalność i prostotę w przyrządzeniu. Indyk to świetna propozycja dla wszystkich, którzy do perfekcji opanowali przygotowanie mięsa kurczaka i poszukują smacznej odmiany. Piersi, czyli najbardziej wykwintna część, oczarują delikatnością. Ciemniejsze mięso z udek indyka wielu smakoszom przypomina w smaku dziczyznę. Każdy kęs potraw z indyka to kolejne kulinarne odkrycie! Na jaką okazję? Amerykanie udowodnili, że indyk może grać główną rolę w świątecznym menu. Pieczcie go w całości lub użyjcie jego mięsa jako dodatku do wyjątkowego pasztetu. Nadaje się do przygotowania domowej wędliny, po którą sięga się z dużą ochotą w czasie wielogodzinnych spotkań przy suto zastawionym stole. Jednocześnie pamiętajcie, że indyk będzie niezwykle przydatny w dni powszednie. Zamienicie go w wyborne zrazy i klopsiki. Znakomicie komponuje się z kaszą i ryżem. Czy wiesz, że? Zabierając się za indyka, należy mieć na uwadze, by nie kroić go w zbyt cienkie plastry. Może to powodować wysuszanie się smażonego, pieczonego lub grillowanego mięsa. Z tego względu nie powinno się rozbijać mięsnych porcji zbyt cienko. Dobrym pomysłem dla zachowania soczystości potrawy jest owinięcie indyka plastrami boczku. Dla urozmaicenia: Dla podkreślenia smaku indyka wystarczą najprostsze przyprawy – sól, pieprz, czosnek, tymianek. Jeżeli zależy Wam na urozmaiceniu dania bez zdominowania jego naturalnego smaku, spróbujcie indyka pieczonego z owocami. Smakuje wyśmienicie z morelami, śliwkami, jabłkami i pomarańczami.
W sklepach, zwłaszcza marketach częściej można natrafić na promocje fileta z indyka, cena regularna też spadła, choć na ogół nie tak znacznie, jak w skupie. Producenci za indyki dostanąHodowla Zwierząt Drób Data publikacji Pierwsze dwa tygodnie są najważniejszym okresem w życiu piskląt indyczych. Wymagają szczególnej opieki po przywiezieniu do gospodarstwa, gdyż nowe środowisko wywołuje u nich duży stres. Dlatego czasami rolnicy decydują się na już odchowane ptaki. Starsze są bardziej samodzielne i odporniejsze, więc ich dalszy odchów jest łatwiejszy i bezpieczniejszy. Przygotowanie pomieszczenia dla indycząt trzeba rozpocząć co najmniej tydzień przed ich przywiezieniem do gospodarstwa. Dla 10 indycząt potrzebna jest powierzchnia wychowalni o wielkości 1,5–2 m². Musi ona być sucha, szczelna, dobrze wietrzona, lecz bez przeciągów. Jeżeli pisklęta są małe, całe pomieszczenie na dzień przed ich przybyciem należy ogrzać. Na początku odchowu temperatura w wychowalni powinna wynosić 25°C, dla jednodniówek pod kwoką 37°C. Później, z upływem dni odchowu powinna być zmniejszana o 2°C, aż do osiągnięcia 18°C. Objawy przegrzania piskląt to brak apetytu, niechęć do picia i ruchu, zianie, biały gęsty kałomocz. U starszych indyków brak zachowania stałej temperatury może powodować nierówne przyrosty. Najlepsza ściółka z suchych i czystych wiórów miękkiego drewna Zobacz także Indyki należą do ptaków bardzo wrażliwych na nieodpowiednie warunki utrzymania. Rodzaj ściółki i jej ilość odgrywają bardzo ważną rolę w odizolowaniu zwierząt od posadzki oraz w pochłanianiu wilgoci, która może mieć niekorzystny wpływ na zdrowie indyków. Najlepsze i najbezpieczniejsze są suche i czyste wióry z miękkiego drewna. Układamy je na grubość 5–8 cm. Jeśli korzystamy ze słomy, ścielimy ją na grubość 8–10 cm. Utrzymanie na ściółce jest niewątpliwie najzdrowsze dla ptaków – udowodniono, że korzystnie oddziałuje na ich zdrowie (stawy i mięśnie) oraz aktywność. Jednak zarówno słoma, jak i wióry muszą być suche, niespleśniałe oraz nie mogą pylić. Na ściółce pod promiennikami ustawia się okrągły parawan (im więcej wychowuje się piskląt, tym większą średnicę musi on mieć), który zapobiega rozbieganiu się indycząt po odchowalni. Nie można budować kręgów z kartonów, a raczej z siatki, gdyż nie zaburzy to cyrkulacji powietrza. Około 7. dnia można zrezygnować z parawanów. Jeśli mamy niewiele ptaków, nie musimy budować kręgów, a odgrodzony kawałek pomieszczenia w zupełności wystarczy. Warto prowadzić własny wylęg Możemy również wylęgać indyczęta w swoim gospodarstwie, ale nadają się do tego tylko indyki typu lekkiego i średniociężkiego. Na nasiadki wybiera się indyczki zdrowe, bez pasożytów lub chorób, aby nie przenosić ich na potomstwo. Dobrze jest nasadzić jedno-cześnie dwie indyczki, a indyczęta następnie oddać do wodzenia jednej z nich. Jaja przeznaczane do wylęgu powinny być najświeższe, najwyżej dwutygodniowe. Po zniesieniu, zanim rozpocznie się ich inkubacja, powinny być przez kilka dni przechowywane. Warunki, w jakich przeprowadza się ich magazynowanie, są niezwykle istotne. Zarodek rozpoczyna swój rozwój już w jajowodzie samicy. Po zniesieniu, kiedy jajo trafia do środowiska o niższej temperaturze powietrza, rozwój ten zostaje wstrzymany aż do momentu umieszczenia jaj pod nasiadką lub w inkubatorze. Wszelkie nieprawidłowości w trakcie przechowywania jaj skutkują pogorszeniem wyników wylęgowych. Indyczki podczas wysiadywania jaj karmi się wyłącznie paszą suchą, najlepiej ziarnem jęczmienia wymieszanym z pszenicą i owsem. Nie wolno podawać w tym czasie pasz wilgotnych, po których indyczka wydala rzadki kał, brudząc nim zarówno jaja, jak i ściółkę. Wahania temperatur są niebezpieczne i wywołują silny stres Po wylęgu bezpośrednio pod promiennikiem ciepła w strefie życiowej piskląt należy w pierwszych dniach utrzymywać temperaturę na poziomie 37–38°C. Z kolei na skraju promiennika temperatura powinna wynosić 33–35°C, a na obrzeżach odgrodzonego kręgu – minimum 23–25°C. Wszelkie wahania temperatury są niebezpieczne i wywołują silny stres u indyków. Rośnie wówczas liczba zachorowań. Równomierne rozmieszczenie piskląt pod promiennikiem ciepła świadczy o właściwych warunkach mikroklimatycznych. Jeśli są ściśle skupione pod promiennikiem, oznacza to, że jest im za zimno. Z kolei jeśli usadowiły się przy bokach kręgu, skrzyni lub pomieszczenia, jest im za gorąco. Ważne, aby obok promiennika ciepła albo nad kręgiem umieścić żarówkę, gdyż pisklęta w pierwszych dniach odchowu są płochliwe i często nie dostrzegają wody oraz paszy. Wewnątrz parawanu, ale poza zasięgiem promiennika, należy ustawić karmidła i poidła dla piskląt. Muszą być łatwe do mycia i odkażania. Na jedno pisklę w pierwszej dobie życia przeznacza się ponad 2,5 cm brzegu poidła i karmidła. W pierwszym dniu pisklęta są zdezorientowane i mają trudności ze znalezieniem wody i karmy, dlatego paszę podajemy na płaskich tackach lub na wytłaczankach, by ptaki mogły ją łatwiej znaleźć. Również poidła powinny mieć niski brzeg, by ułatwić pisklętom dostęp do wody. Utrzymując indyki na wybiegu, można obniżyć koszty ich chowu, gdyż bardzo dobrze przyswajają pasze o niższej wartości pokarmowej Indyki powinny korzystać z wybiegu, na którym nie utrzymowano ptaków innego gatunku Od 3. doby możemy zmniejszyć natężenie światła i obniżyć temperaturę. W 4. dniu zaleca się usuwanie zbędnych karmideł i poideł, gdyż ptaki są już zorientowane, gdzie znajduje się pokarm. Nie wolno hałasować, gdyż indyczęta bardzo łatwo się płoszą. Ponadto każda nagła zmiana w ich środowisku wywołuje duży stres. W przypadku pomieszczenia dla dorosłych indyków musimy pamiętać o tym, że chociaż po wykoraleniu są już odporniejsze na chłody, to nadal pozostają wrażliwe na wilgoć i przeciągi. Pomieszczenia powinny być więc usytuowane na suchym gruncie, szczelne, tak aby nie przeciekał przez nie deszcz i nie przewiewał wiatr. Ponadto indykom lekkiego i średniociężkiego typu należy zapewnić grzędy, z których mogą korzystać od 3. tygodnia życia. Korzystanie z nich wzmacnia kondycję i zdrowotność ptaków. W chowie przyzagrodowym istotnym elementem jest także wybieg, który powinien się znajdować blisko indycznika. Młode ptaki przenosi się zazwyczaj na wybieg, gdy są już dobrze opierzone. Indyki powinny korzystać z wybiegu, na którym wcześniej nie utrzymywano ptaków innego gatunku. Należy unikać terenów źle odwodnionych, ponieważ znajdujące się na powierzchni kałuże mogą być przyczyną chorób w stadzie. Utrzymując indyki na wybiegu, możemy obniżyć koszty ich odchowu, szczególnie gdy dokarmiamy je paszami zbożowymi własnej StancelewskaZdjęcie: Archiwum Ten produkt może Ciebie zainteresować Rolnictwo precyzyjne od A do Z Płacisz tylko 25,00 złCena regularna 50,00 zł SPRAWDŹ
Indyk nie wydaje się być potulnym zwierzęciem i często wydaje różne dźwięki w celu odstraszenia nieproszonych gości. Większośc dzieci powinna znać indyka z życia codziennego, ale dla tych co go nigdy nie widziały, kolorowanki przychodzą z odpowiednią wiedzą w formie grafik do kolorowania, co jest bardzo popularnym
Odpowiedzi Płcią.; p Sorry, ale nie wiem. Nie znam się. Ale poczekaj pogrzebie troche w necie i postaram sie odpowiedziec ci na to pytanie. ; ) Znalazłam. ;p U młodych osobników indorki sa znacznie wieksze od indyczek i juz w wieku kilku tygodni pusza sie jak dorosle samce, potem indorkom rosna korale i piszcza grubszym glosem A dorosłe:Upierzeniem i wielkością no i oczywiście koralami pod dziobem samica - mniejsza nie ma koralisamiec- większy ma korale ; ) proszę napiszcie który to indyk a który indyczka (proszę pilne) gabsicze odpowiedział(a) o 20:28 Indyczka tak samo jak indyk kiedy są młode prawie nie da się miałam wątpliwości,ponieważ pani powiedziała że to indyk i jak są dorośli:Indyk jest większy od indyczki,indyk ma korale a indyczka nie,indyk się "Pierzy",indyk robi takie inne "Gulgul"bardziej:glllll,indyczka ma takie rzęsy(xd),indyk wskakuje na różne miejsca tyle z moich się pierzy: Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lubPierś indycza po chińsku. 2. łatwe. 60 min. Odbiorcy newslettera przyrządzili już ponad 260 000 potraw! Przepisy z kategorii sos do pieczonego indyka. Wybierz odpowiedni dla siebie przepis z wyselekcjonowanej bazy portalu przepisy.pl i ciesz się smakiem doskonałych potraw.
Składniki Liczba porcji została zmieniona. Czas przygotowania może być inny. Więcej informacji na temat wielkości porcji znajdziesz ingredient_quantity recipe ingredient 2 łyżeczek Musztarda sarepska Porady & triki Pamiętaj, że jeśli liczba porcji zostanie zwiększona, czas gotowania może się wydłużyć! Używaj wody i przypraw oszczędniej, zawsze możesz dodać ich więcej w późniejszym etapie. Kopiuj składniki Wybierz z listy składników Kopiuj Wartości odżywcze Wartość energetyczna kcal Wartości w przeliczeniu na 1 porcję Indyk to jedno z najczęściej polecanych mięs, szczególnie dla tych, którzy dbają o linię. Aby to chude mięso pozostało soczyste i pyszne, przygotuj je w aromatycznej marynacie musztardowej z bazylią i pieprzem cytrynowym. Im dłużej będziesz marynować pierś indyka, tym lepiej przejdzie ona smakiem przypraw, więc wstaw je do lodówki na minimum 1 godzinę. A jeszcze lepiej - na całą noc! Potem marynowaną pierś z indyka wystarczy usmażyć i podać z puree ziemniaczanym lub - w wersji light - puree z selera. Musztardę wymieszać z oliwą, octem, bazylią i pieprzem cytrynowym. Do marynaty włożyć mięso, odstawić na min. 1 godzinę do lodówki. Mięso kłaść na rozgrzany na patelni olej. Smażyć na niewielkim ogniu na rumiano z obu stron. Usmażone mięso kroić w plastry. Podawać np. z puree z ziemniaków. Krok 1 z 4 Musztardę wymieszać z oliwą, octem, bazylią i pieprzem cytrynowym. Krok 2 z 4 Do marynaty włożyć mięso, odstawić na min. 1 godzinę do lodówki. Krok 3 z 4 Mięso kłaść na rozgrzany na patelni olej. Smażyć na niewielkim ogniu na rumiano z obu stron. Krok 4 z 4 Usmażone mięso kroić w plastry. Podawać np. z puree z ziemniaków. Przepis w formacie PDF ZE ZDJĘCIAMI Zgoda na przejście na stronę zewnętrzną Kliknąłeś link, który prowadzi do strony zewnętrznej. Pamiętaj, że nie ponosimy odpowiedzialności za treści tam zamieszczane. Więcej o naszej polityce przeczytasz tutaj. lite Dziękujemy za ocenę! Czekamy na Twoją recenzję! Oceniłeś już ten przepis/produkt. Podziel się swoją opinią. Wystaw ocenę, zaznaczając odpowiednią liczbę gwiazdek. Zarejestruj się na i zyskaj więcej! Więcej przepisówFormę wkładamy do piekarnika i pieczemy półtorej godziny, po czym zdejmujemy folię, podnosimy temperaturę do 180°C i okresowo wylewamy na indyka sok powstały podczas pieczenia. Gotujemy jeszcze 40 minut. Gotowość mięsa sprawdzamy po kolorze soku, robiąc głębokie cięcie, jeśli sok wypłynie przezroczysty, mięso jest gotowe.